Χαρακτηριστικό Παρασκευή: Mary ann

Η ιστορία της Mary Ann

"Γεννήθηκα για να τρέχω. Δεν είναι μόνο θεραπευτικό, είναι το πιο ευχάριστο συναίσθημα ποτέ."

Πάντα μου έλεγαν ότι δεν είμαι σε θέση να ολοκληρώσω ορισμένα πράγματα.

«Ω, δεν μπορείς να είσαι δρομέας, είσαι πολύ αργός».

«Α, δεν μπορείς να είσαι μποξέρ, είσαι πολύ καλός».  

Μου είπαν να το παρατήσω και να σταματήσω να προσπαθώ. Αλλά άνοιξε μια άλλη πλευρά μου που είχα πάντα μέσα μου.

Αλόχα! Είμαι η Mary Ann, πιο γνωστή ως MJ, γνωστή και ως Wonder Woman. Είμαι πυγμάχος, είμαι δρομέας, personal trainer, βηματιστής, πεζοπόρος, snowboarder, wake boarder, οδηγώ μοτοσικλέτες, παίζω γκολφ και βόλεϊ, και επίσης μου αρέσει να κάνω βελονάκι.

Είμαι φυσικός αθλητής. Ο αθλητισμός ρέει μέσα από το σώμα μου και οτιδήποτε θέλω να δοκιμάσω ή να κάνω, μπορώ να το κάνω με επιτυχία με ευκολία. Αλλά όλα θέλουν δουλειά.

Ξεκίνησα να τρέχω εκδηλώσεις πριν από δέκα χρόνια. Ο πρώτος μου ήταν ο Μαραθώνιος του Σαν Φρανσίσκο, αλλά επέλεξα να τρέξω απλώς το 2ο μισό του, για να χαλαρώσω στα πράγματα.

Εκπαιδεύτηκα και επίσης συγκέντρωσα χρήματα για το Ίδρυμα SF Aids. Ο ρυθμός μου τότε ήταν 12:30/λεπτό μίλι. Τώρα τρέχω 7:00-8:00/λεπτό μίλια, ημιμαραθώνιους και πλήρεις μαραθωνίους.

Αφού έτρεξα τον πρώτο μου ημιμαραθώνιο, αποφάσισα ότι αυτό ήταν αυτό που γεννήθηκα να κάνω. Γεννήθηκα για να τρέχω. Δεν είναι μόνο θεραπευτικό. είναι το πιο ευχάριστο συναίσθημα ποτέ.

Το τρέξιμο με οδηγεί στον κόσμο όπου είμαι ελεύθερος να είμαι εγώ. Καμία κρίση, κανείς δεν μου λέει το αντίθετο. Ποτέ δεν ανησυχούσα για τις φορές που τελείωσα, αλλά συνειδητοποίησα, για μένα, ήθελα να ενισχύσω το παιχνίδι μου.

Μπείτε στην πυγμαχία. Ήμουν πάντα θαυμαστής, και πάντα ήθελα να το δοκιμάσω, οπότε μετά από χρόνια σκέψης, τελικά πήδηξα το όπλο! Εξάλλου, δεν μπορείς να νικήσεις 4 € την ημέρα για να κάνεις μια ώρα πυγμαχία.

Στα 32 μου, την πρώτη μου μέρα που δοκίμασα το άθλημα της πυγμαχίας, ερωτεύτηκα. Τότε, ξαφνικά, η πυγμαχία μου έκλεψε την καρδιά. Για πρώτη φορά το τρέξιμο δεν ήταν η μόνη μου αγάπη! Ενώ δεν σταμάτησα ποτέ να τρέχω καθώς ήταν εξαιρετική διαγώνια προπόνηση και για τα δύο αθλήματα, έκανα πυγμαχία και έτρεξα την καρδιά μου.

Το τρέξιμο με έκανε πιο δυνατό, σωματικά και η πυγμαχία με έκανε πιο δυνατό ψυχικά. Βάλτε δύο και δύο μαζί και προέκυψαν πυροτεχνήματα!

Οι χρόνοι μου στον ημιμαραθώνιο εκτοξεύτηκαν, οι δεξιότητές μου στην πυγμαχία βελτιώθηκαν και η ταχύτητά μου αναπτύχθηκε πιο γρήγορα από όσο φανταζόμουν! Από εκεί, συνέχισα να αγωνίζομαι στην πυγμαχία, αλλά ελάχιστα ήξερα ότι η μοίρα δεν ήταν με το μέρος μου.

Κατέληξα με κάταγμα πλευρών μετά τον πρώτο μου αγώνα πυγμαχίας! Υπήρχε ένας πόνος στο στήθος που δεν μπορούσα να τινάξω. Κάθισα πάνω του για μέρες, νομίζοντας ότι πονούσα από τόσα πολλά τρυπήματα. Έτρεξα να ξεχάσω τον πόνο.

Όταν δεν υποχωρούσε, πήγα στο ιατρείο και μου είπε ότι ενώ συνήλθα από το κάταγμα της πλευράς δεν μου επέτρεπαν να κάνω τίποτα! Η καρδιά μου έπεσε από το στήθος μου. Πώς να μην τρέξω; Πώς μπορώ να μην κουτί; Πώς μπορώ να μην είμαι ενεργός;

Παρά τις συμβουλές του, συνέχισα να τρέχω! Ο γιατρός μου δεν κατάλαβε πώς το έκανα, αλλά για μένα, το παν είναι το μυαλό πάνω από την ύλη. Πιστεύω επίσης ακράδαντα, ότι πιστεύεις, μπορείς να πετύχεις.

Το κάταγμα των πλευρών αποδείχθηκε ότι ήταν θεϊκό. Αύξησα πολύ το τρέξιμό μου σε σημείο που κατάφερα να ενδώσω και να τρέξω τον πρώτο μου πλήρη μαραθώνιο τον Μάρτιο του 2015.

Έτρεξα το Oakland Running Festival και κατέληξα στο Boston Qualifying χωρίς να προσπαθήσω ή χωρίς καν να γνωρίζω ότι ήταν ένα μάθημα BQ! Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.