Χαρακτηριστικό Παρασκευή: dan pasquale

Αγώνας για περισσότερα

Η ιστορία του Dan Pasquale

"Οι αγώνες είναι πολύ διασκεδαστικό και ένας πολύ καλός τρόπος για την προώθηση της φυσικής κατάστασης, της θετικής εικόνας του εαυτού τους και της μακροζωίας. Ωστόσο, οι αγώνες για άλλους την ώρα που έχουν κρίσιμη ανάγκη είναι μια εμπειρία που αλλάζει τη ζωή που μπορεί να φέρει κοντά ανθρώπους και κοινότητες καθώς προσπαθούν για κοινός στόχος."

Όπως η πλειονότητα του κόσμου της εργασίας, σηκώνομαι το πρωί, φιλάω τη γυναίκα και τα παιδιά μου αντίο και πηγαίνω στη δουλειά μου, έτοιμος να αντιμετωπίσω μια άλλη μέρα. Η διαφορά είναι ότι με τη δουλειά μου κινδυνεύω να μην επιστρέψω σπίτι.

Με λένε Νταν, με περηφάνια λέω ότι είμαι αστυνομικός στη Βόρεια Καλιφόρνια. Αισθάνομαι, όπως κάνουν οι περισσότεροι αξιωματικοί ότι έχουμε την καλύτερη δουλειά σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά ανεξάρτητα από την άποψη των ανθρώπων για την επιβολή του νόμου, κανείς δεν αξίζει να αφαιρεθεί για πάντα ένα μέλος της οικογένειας με βάση αποκλειστικά την περιγραφή της δουλειάς του.  

Για να δείξω την υποστήριξή μου και να ευαισθητοποιήσω τους πεσόντες αστυνομικούς της Καλιφόρνια, συγκεντρώνω χρήματα από τους αγώνες Ironman με πλήρη αστυνομική στολή. Αυτό το περασμένο Σαββατοκύριακο στις 13 Μαΐου, στο Santa Rosa Ironman 70.3, έκανα ποδήλατο τα 56 μίλια με ένα ποδήλατο βουνού που είχε εκδοθεί από την αστυνομία με πλήρη στολή και μετά έτρεξα τα 13,1 μίλια με πλήρη στολή, συμπεριλαμβανομένου του εξοπλισμού υπηρεσίας για να τιμήσω τους πεσόντες αδελφούς μας.

Αυτό χρειάστηκε κάποια πολύ μη παραδοσιακή εκπαίδευση για να ολοκληρωθεί! Ενώ η παραδοσιακή μου προπόνηση στο τρίαθλο αποτελούσε το μεγαλύτερο μέρος του προπονητικού προγράμματος, ο προπονητής μου (Paul Kinney) έπρεπε να προσθέσω και μερικές δημιουργικές προπονήσεις. Έβγαλα το ρεζερβουάρ μου ενός περιπολικού ποδήλατο βουνού σε μερικές μεγαλύτερες οδικές βόλτες, οι οποίες μετά την πρώτη φορά απαιτούσαν μερικές προσαρμογές «άνεσης».

Προσπαθήσατε ποτέ να κάνετε ποδήλατο βουνού σε ένα δρόμο για 30 μίλια; Δεν συνιστάται!

Απενεργοποίησα τη σέλα με μια αγωνιστική σέλα ISM, πρόσθεσα τα πεντάλ του δρόμου και φούσκωσα τα ελαστικά βουνού στο μέγιστο, που ήταν ακόμα ένα τρελά χαμηλό PSI μόνο 50. Μετά τη δουλειά, πηδούσα στον διάδρομο του γυμναστηρίου του τμήματος σε μια παλαιότερη στολή και τρέξτε 20 με 30 λεπτά. Η πρώτη φορά που το έκανα αυτό ήταν επίσης το άνοιγμα των ματιών. Αυτή η βαριά δερμάτινη ζώνη αναπήδησε και τρίβονταν και απαιτούσε πολλές ρυθμίσεις! Επιπλέον, όλη αυτή η θερμότητα του σώματος που παγιδεύεται από το τρέξιμο χωρίς που να διαφύγει δημιουργεί μερικές ενδιαφέρουσες στιγμές. Αλλά στις 13 Μαΐου στον εναρκτήριο αγώνα Ironman 70.3 της Santa Rosa, άξιζε τον κόπο!